Alvin Curran. Geluidsinstallatie voor klein tuinhuisje, voetschakelaars, iPod, luidsprekers en gedroogde paddestoelen in Berlijn.
“In 1999 gaf de WDR mij de opdracht om een geluidsportret te maken van John Cage. Geen gemakkelijke opgave. Volgens mij was het meest kenmerkende geluid van John zijn gelach - hij lachte onophoudelijk en luid - overal de Zen absurditeit van inziend. Ik gebruikte opnames van zijn lach, bijna allemaal uit de opgenomen radiogesprekken van WBAI radio die hij maakte met Morton Feldman halverwege de jaren zestig. Op een warme lentedag nam ik alles op wat er te horen was in het appartement van Cage en eromheen, het gebouw zelf en de straten eronder. Bij dit alles voegde ik een heleboel geluiden: van het spelen van schaak tot het voorbereiden en koken van paddestoelen, het lopen over de krakende houten vloer van de loft, een brullende eland, stemmen, vallende munten, dansers van Merce Cunningham (Cages partner). De vormgeving had oorspronkelijk een Britse telefooncel moeten zijn maar werd uiteindelijk een simpel huisje voor tuingereedschap.”
In het huisje hangt een penetrante geur, die doet denken aan kattenvoer. Het blijkt afkomstig uit een bakje met gedroogde paddenstoelen. ''Dat zijn funghi porcini'', zegt Curran. ''Daar hield John erg van''.
De installatie was eerder te zien in onder meer Berlijn en Milaan. De geluidsinstallatie van Alvin Curran is nu te zien in kader van het Americans Festival Groningen van 25 tot 31 oktober 2008 in de Openbare Bibliotheek in Groningen.
