"Anthem" is een videotape die de kunstenaar kort na een reis langs de Tibetaans-boeddhistische kloostergemeenschappen van Ladakh in Noord-India maakte. De videotape is gebaseerd op een boventoon zang en wordt gepresenteerd als installatie. We zien een jong meisje, dat in een witte jurk in de centrale hal van Union Station in Los Angeles staat te schreeuwen. Door haar eigenlijke schreeuw van enkele seconden te vertragen en daarna op verschillende snelheden af te spelen ontstaat een primitieve "toonladder", variierend van lage brommende, tot hoge snerpende tonen. Dit geluid vormt het klankbeeld van het werk. Het roept beelden op van een oerbos, een verlaten stedelijk landschap, zware industrie, chirurgie, ingewanden van het menselijk lichaam en Zuis-Californische vrijetijdscultuur. Ze verwijzen naar diepgewortelde oerangsten voor duisternis, ziekte en sterfelijkheid en de scheiding van het stoffelijke lichaam en zijn spirituele basis (bron: Bill Viola, Stedelijk Museum).
Bill Viola: "Anthem" (1983)
"Anthem" is een videotape die de kunstenaar kort na een reis langs de Tibetaans-boeddhistische kloostergemeenschappen van Ladakh in Noord-India maakte. De videotape is gebaseerd op een boventoon zang en wordt gepresenteerd als installatie. We zien een jong meisje, dat in een witte jurk in de centrale hal van Union Station in Los Angeles staat te schreeuwen. Door haar eigenlijke schreeuw van enkele seconden te vertragen en daarna op verschillende snelheden af te spelen ontstaat een primitieve "toonladder", variierend van lage brommende, tot hoge snerpende tonen. Dit geluid vormt het klankbeeld van het werk. Het roept beelden op van een oerbos, een verlaten stedelijk landschap, zware industrie, chirurgie, ingewanden van het menselijk lichaam en Zuis-Californische vrijetijdscultuur. Ze verwijzen naar diepgewortelde oerangsten voor duisternis, ziekte en sterfelijkheid en de scheiding van het stoffelijke lichaam en zijn spirituele basis (bron: Bill Viola, Stedelijk Museum).
